در سال ۲۰۰۹ گروهی از محققان معروفترین دانشگاه مکاتبه ای بریتانیا، اوپن یونیورسیتی، به ایتالیا رفتند تا تاثیرات نورماه را بر گروهی از وزغ ها که اکثر آنها به منظور تولید مثل در دریاچه ای جمع شده بودند، مطالعه کنند. اما یک شب به طور غیر منتظره ای همه وزغ ها از این دریاچه رفتند

پنج روز بعد، در شهر لاکوئیلا که ۴۶ مایل دورتر از آن محل بود، زلزله ای رخ داد.هنوز دقیقا مشخص نیست که این وزغ ها چگونه بروز زلزله را تشخیص داده اند اما اکثر جفت ها و وزغ های نر دریاچه را ترک کرده بودند. پنج روز پیش از وقوع زلزله تعداد وزغ های نر ۹۶ درصد کاهش یافت. این پدیده بسیار غیرعادی است چون وزغ های نر به طور معمول بعد از جفت گیری در محل باقی می مانند تا مرحله تخم ریزی به پایان برسد. سه روز پیش از زلزله هم تعداد جفت هایی که برای تولید مثل در آن مکان بودند یکباره به صفر رسید.تخم ریزی این وزغ ها تا شش روز پیش از وقوع زلزله و البته شش روز بعد از وقوع آن، در این دریاچه ادامه داشت اما در طول دوره وقوع این زلزله- یعنی از اولین لرزه تا آخرین پس لرزه- هیچ تخم گذاری انجام نشد

محققان می گویند این احتمال وجود دارد که وزغ ها استخراج گازها و یا ذرات باردار را احساس کرده اند و به زمین های مرتفع تری پناه برده اند تا از خطر سیل و یا رانش زمین که از طریق زلزله ایجاد می شوند، در امان بمانند. این محققان می گویند این اولین بار است که واکنش حیوانات به فجایع طبیعی قریب الوقوع، به وضوح دیده می شود